अन्तकाले च मामेव स्मरन्मुक्त्वा कलेवरम् ।
य: प्रयाति स मद्भावं याति नास्त्यत्र संशय: ॥ ५ ॥
anta-kāle cha mām eva smaran muktvā kalevaram
yaḥ prayāti sa mad-bhāvaṁ yāti nāstyatra sanśhayaḥ
श्लोक ५: मृत्यु के समय जो भी मनुष्य केवल मेरा स्मरण करते हुए इस संसार से विदा लेता है और अपने शरीर का त्याग करता है, वह तुरन्त मेरे स्वभाव को प्राप्त करता है; इसमें कुछ भी संदेह नहीं है।
Shloka 5: Whoever, at the time of their demise, remembering Me alone, departs and gives up his mortal body, at once attains My nature; there is not the least doubt about it.
Experience the Bhagavad Gita in a modern avatar on the BGFA app, with videos, explanations, lessons and more!