ये हि संस्पर्शजा भोगा दु:खयोनय एव ते ।
आद्यन्तवन्त: कौन्तेय न तेषु रमते बुध: ॥ २२ ॥
ye hi sansparśha-jā bhogā duḥkha-yonaya eva te
ādyantavantaḥ kaunteya na teṣhu ramate budhaḥ
श्लोक २२: हे कुन्तीपुत्र! बाह्य इंद्रिय विषयों के संपर्क से उत्पन्न सुख वास्तव में दुख का स्रोत है। ऐसे सुख क्षणिक होते हैं और इनका आदि तथा अंत होता है। इसलिए विद्वान मनुष्य उनमें लिप्त नहीं होते।
Shloka 22: O Kaunteya! Pleasures born of contact with external sense objects are sources of suffering. Such pleasures are transient in nature, with a beginning and an end. Thus, the wise do not indulge in them.
Experience the Bhagavad Gita in a modern avatar on the BGFA app, with videos, explanations, lessons and more!